Hier zijn enkele collages, verknipt werk dat ik zat was en waar ik iets nieuws van heb gemaakt.
 |
 |
 Nachtmerrie: Collage van vetkrijt en plakkaatverf.. |
|
 Deze tekening noem ik “katjes à la Corina”. Het is een collage van verknipte tekeningen met daar tussen katjes getekend door mij zoals mijn dochter ze placht te tekenen. |
 Collage met gezichten en koppen |
Deze sectie zal ik Mystiek noemen. Er zijn veel gezichten bij die nostalgisch in zichzelf gekeerd lijken. Zo ben ikzelf ook. De voorstellingen zijn met waterverf, soms acryl, zelfs vetkrijt en meestal op papier gemaakt in de jaren negentig.
 |
 Het kwam zo in mij op om het gezicht in tweeën te delen. er zit geen bijzondere gedachte achter. Het is met ecoline en vetkrijt gemaakt en heeft een dreigende uitstraling. Ik heb een pessimistisch gevoel over het leven en dat is hier ook te zien. Het dreigende element is volop aanwezig in de voorstelling. De figuur met de twee halve gezichten houdt zijn handen in een waarschuwend gebaar. Het heet: ‘Mens vernietigt de aarde’. |
 Het oog op de wereld zoals die er nu voorstaat Voorspelt niet veel goeds. Men ziet nog enkele bomen, maar dat is alles wat er nog er nog groeit op aarde. |
 |
 De voorstelling laat een onherbergzaam landschap zien met een stervende zon en vogels die in tegengestelde richting vliegen. |
 Gemaakt in 1992 met vetkrijt en ecoline. Ik noem de voorstelling “Vissen”. Het gaat voornamelijk om het lijnenspel. |
 |
 |
 Het verbeeldt de hebzucht en het lelijke in de mens |
 Deze tekening geeft de machteloosheid weer van de eenling tegen de overmacht van de natuur, in dit geval de overmacht van het water (overstroming ). Actueel door het smelten van de poolkappen. |
 |
Met dit genre ben ik begin jaren 70 begonnen met schilderen in waterverf.
 |
 De loop van het menselijk leven gezien door een roze bril, waterverftekening. |
 |
 |
 1980: nooit afgemaakt geschilderde privé-verzameling van een Betuwse archeoloog |
 Als weerslag van een tiranniek huwelijk. Ik kan het Klavertje vier net niet bereiken. Tussen licht en duisternis, aquarel, vermoedelijk midden jaren zeventig |
 |
 Veelkleurig bloemenpalet |
Mijn wandkleden uit de jaren 80.
 Ets Chaim (levensboom) . Dit wandkleed is gemaakt van overgebleven stukjes textiel en laat een fantasieboom zien met handen aan de stam (ik vind handen heel belangrijk). Mensen en dieren heb ik om de boom gegroepeerd. |
 Ik heb in het jaar 1984 en 1985 enkele maanden in Marokko doorgebracht en dat inspireerde me tot het maken van dit wandkleedje. |
 In dit wandkleedje ‘Droefenis’ voeren de kleuren blauw en wit de boventoon (koude kleuren). Er is niets dan eenzaamheid en leegte. Ik heb getracht de troosteloosheid en uitzichtloosheid in die tijd van mijn leven te laten zien. Alleen de dood zou verlossing kunnen betekenen (De verlossing is in 2025 gekomen, AL). |
 Dit wandkleed maakte ik in de jaren 70. Ik noem het: ‘Altijd zomer’. Wandkleden maken was in die tijd populair en het weekblad Margriet (of Libelle) organiseerde wandkleedwedstrijden. Ik heb daar enkele keren aan meegedaan met als resultaat dat mijn wandkleden tot de winnaars behoorden. Leuk vond ik het dat de winnende wandkleden tentoongesteld werden in de meeste tekstielmusea in het land, o.a in Tilburg. |
 Dit wandkleed toont de aarde aan de snavel van een vogel. Hoe klein is onze planeet ten opzichte van het reusachtige heelal en hoe nietig zijn wij mensen, die op deze planeet leven. |
 Dit wandkleed maakte ik in de jaren 80. Ik heb altijd in de stad gewoond en verhuisde met man en kinderen naar Tricht in de Betuwe, een dorp op twee kilometer afstand van Geldermalsen. De overstap van de stad naar een dorp vond ik prettig en ik was verrast door de mooie omgeving. |
 Gestileerd masker omlijst met bollen wol |
 Paarse compositie met veel bange ogen en bloemen als contrast, kenmerkend voor Corry’s schilderwerk. |
 Onbewoond eiland in frisse kleuren. Zou door iemand anders gemaakt kunnen zijn. |
|
 Dit wandkleed heet vreugde. De levenslust, vrolijkheid, warmte en liefde spat er vanaf. Het is de tijd van jonge kinderen hebben en het spel tussen kinderen onderling en tussen ouders en kinderen viert hoogtij. De zon schijnt; het is zomer, bomen en blaadjes zijn groen, geheel onbewolkt is het echter niet. Zo is het leven. Het wandkleed is van overgebleven lapjes stof en haakwerk gemaakt. |
 Bloemencollage |
Hier een aantal portretten in olieverf. De eerste is van mijn vader, maar vanwege de scan niet volledig. De tweede is van zijn moeder die in de jaren 20 stewardess was op een cruiseschip. Ik heb nog brieven van haar waarin ze haar zorgen uitspreekt over haar jongste kind: Bram, mijn vader.
Daaronder: mijn broer en zussen. De tekeningen die ik recent met de computer heb ingekleurd, dateren uit 1960. Ik was toen een jaar of twintig en aan het eind van de kweekschool. Daaronder het gezicht van mijn moeder in een figuratieve waterverf-voorstelling, een overgang naar mijn meer figuratieve werken uit de jaren negentig. Ik heb op deze manier veel later werk verknipt om er iets nieuws van te maken. Daarnaast mijn jongste zoon in olieverf. En daaronder Ché Guevara, een mengeling van tekening en wandkleed. Tekenen en wandkleden maken, deed ik vooral in de jaren 80.
 Abraham Lengkeek, geboren 21 november 1916 |
 Cornelia Meijnders (moeder van Abraham Lengkeek). Ze kreeg drie kinderen. Ging scheiden na tien jaar huwelijk en hertrouwde in 1924. Ze stierf in 1930 op 37-jarige leeftijd. Abraham was toen twaalf jaar oud. Cornelia ging op een cruiseschip werken om aan de kost te komen. De kinderen werden uitbesteed. Ex-echtgenoot, Abraham Lengkeek, naar wie mijn vader vernoemd werd, vertrok naar Frankrijk en hertrouwde eveneens. |
 Clara Van Rijn-Lengkeek |
 Clara Lengkeek, geboren 10 april 1942 en vernoemd naar mijn moeder |
 |
 |
 Clara Smit, mijn moeder en echtgenote van Abraham Lengkeek, geboren 18 december 1916. |
 Charles Eduard Vlug, mijn jongste zoon, na wiens geboorte ik een post-natale depressie kreeg. |
 |
 |
 Getekend portret omlijst met stoffen elementen van Ché Guevara. |
 Charlotte, mijn jongste dochter, erg geposeerd. Zeker niet mijn beste schilderij. |
 Tekening van Corry bij een werkstuk over verslaving uit 1987. |
 Corry en haar tweede echtgenoot die veel jonger was. Zij had hem nodig om van de eerste af te komen en hij was uit op een verblijfsvergunning, Ik geloof wel dat ze verliefd op hem was. |
 Aqarel |
 Tekening Abraham Lengkeek, vermoedelijk 1960, net als de andere getekende familieportretten. |
 Charles Lengkeek, mijn acht jaar jongere broertje. Toen ik met hem zweefvliegtuigen ging spotten op vliegveld Hilversum, ontmoette ik de liefde van mijn leven. Bert. Dat was in 1955. |
 (Deel) zelfportret van Robert Lengkeek als jonge twintiger in bruintinten. Hij kijkt op een typische manier weg vanuit zijn ooghoeken. Robert volgde de kunstacademie in Den Bosch. Hij werd geboren op 14 december 1940, |
Begin jaren negentig waagde ik mij aan naakten en silhouetten. Het tweede is een wandkleed en dateert uit 1988.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 Onbereikbaar |
 Liggend, getekend naaktmodel uit 1982 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Enkele jaren geleden kreeg ik een laptop cadeau. Toen ben ik begonnen met tekenen op de mousepad. Eerst gewoon met Paint en later met het grafische programma GIMP. Als nitwit op de computer kan ik eigenlijk alleen maar werken met felle basiskleurem.
Het gaat dus om een impressie en de techniek bepaalt de grenzen van wat ik kan.
 |
 |
 |
 |
 |
 Al deze afbeeldingen zijn gemaakt met het basisprogramma Paint en de mousepad |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
In de jaren 80 was ik twee maal in Marokko. Daarvan heb ik een aantal sfeerimpressies gemaakt in waterverf.
 |
 |
 |
 Corry en haar Marokkaanse geliefde van destijds |
 |
 |
 |
 Op diverse tekeningen in deze reeks uit Marokko is Corry te zien met rood (henna)-haar Hier op de brommer. |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
